Kiedy czytasz te słowa, gdzieś daleko (a może nie tak daleko) od ciebie, cisi zabójcy orają morza, ukrywając się pod wodą. Są ogromne, potężne i zabójcze, potrafią miesiącami czaić się w głębinach, by pewnego dnia zadać decydujący cios.
Nie, nie mówimy o nowym horrorze ani filmie dokumentalnym „z życia rekinów”. W tym artykule Wy, drodzy czytelnicy, znajdziecie odpowiedź na pytanie który okręt podwodny zasługuje na miano największego na świeciei które kraje stać na budowę takich stalowych gigantów.
Niedawno przedstawiliśmy czytelnikom 10 największych statków na świecie.
10. „Astyut” – długość: 97 m, szerokość 11,3 m
Dziesiąty co do wielkości okręt podwodny na świecie. Jest to największy, najbardziej zaawansowany i najpotężniejszy okręt podwodny kiedykolwiek eksploatowany przez brytyjską Royal Navy. Jego wymiary to 97 m długości i 11,3 m szerokości.
Klasa Astyut obejmuje trzy okręty podwodne, a cztery kolejne są w budowie. Na wypadek konieczności wzięcia udziału w bitwie okręt podwodny jest uzbrojony w sześć rakiet lub torped 48, rakiety manewrujące Tomahawk, rakiety przeciwokrętowe Harpoon i wyrzutnie torpedowe kal. 533 mm (TA).
W 2012 roku Astutes udowodnili swoją zdolność do wystrzeliwania rakiet Tomahawk, pomyślnie wystrzeliwując dwa pociski z Zatoki Meksykańskiej i celnie trafiając w cele na poligonie testowym w północnej Florydzie.
9. „Wilk morski” – 107,6 x 12,2 m
Ta seria atomowych okrętów podwodnych została zbudowana dla Marynarki Wojennej USA w latach 1989-1998. Seawolves były odpowiedzią na budowę okrętów podwodnych Projektu 971 Szczuka-B w Związku Radzieckim. W sumie zbudowano trzy statki, chociaż pierwotnie planowano, że seria będzie obejmować 12 okrętów podwodnych.
Długość i szerokość kadłuba Seawolfa wynoszą odpowiednio 107,6 metra i 12,2 metra. Te okręty podwodne są wyposażone w pojedynczy reaktor jądrowy, a ich prędkość wynosi 18 węzłów.
Uzbrojenie zainstalowane na amerykańskim okręcie podwodnym obejmuje osiem wyrzutni torpedowych kal. 660 mm, 50 torped lub rakiet i 50 rakiet manewrujących Tomahawk.
8. Projekt 945A „Condor” – 110,5 x 12,2 m
Pierwszy, ale nie jedyny z największych okrętów podwodnych w Rosji. Obecnie w eksploatacji są dwa Condory o długości 110,5 m i szerokości 12,2 m.
Kadłub okrętów podwodnych klasy Condor wykonany jest z lekkiego i wytrzymałego tytanu, co pozwala łodzi podwodnej docierać na większe głębokości i zmniejsza poziom hałasu. Wśród uzbrojenia Condory mogą pochwalić się sześcioma wyrzutniami torpedowymi kal. 533 mm, 40 torpedami, rakietami manewrującymi S-10 Granat oraz 8 wyrzutniami Igla-1 i Igla MANPADS.
7. Projekt 971 „Pike-B” – 110,3 x 13,6 m
Związek Radziecki można krytykować za wiele rzeczy, ale nie za słabą armię i marynarkę wojenną. To w ZSRR prowadzono budowę jednego z największych atomowych okrętów podwodnych na świecie „Szczuka-B”. W przeciwieństwie do Condorów kadłub tej łodzi podwodnej wykonany jest ze stali stopowej. Długość potężnej stalowej „ryby” wynosi nieco ponad 110 metrów, a szerokość ponad 13 metrów.
Projekt Shchuki-B (1983-2001) został zrealizowany w przedsiębiorstwie budowy maszyn Sevmash w Siewierodwińsku i był kilkakrotnie poprawiany. Ulepszone łodzie zostały nazwane przez zachodnie wojsko „Ulepszonym Akula” lub „Akula-II”. A najbardziej zmodernizowany okręt podwodny, K-335 Cheetah, na Zachodzie nosił nazwę Akula-III. Indyjska marynarka wojenna ma również w służbie jeden ze zmodernizowanych Shchuk-B (K-152 Nerpa). Brakuje mu systemu SOKS i możliwości uruchomienia przeciwakustycznych środków zaradczych.
W 2017 roku w służbie pozostały cztery okręty podwodne klasy Shchuka-B. Każdy z nich wyposażony jest w cztery wyrzutnie torpedowe kal. 650 mm, cztery MANPADY kal. 533 mm TA, IRS Kalibr-PL i Strela-3M.
6. „Triumphan” – 138 x 12,5 m
Słoneczna Francja to jeden z niewielu krajów europejskich, który może sobie pozwolić na budowę ogromnego, ciężkiego i drogiego okrętu podwodnego. W latach 1989-2009 zbudowano cztery okręty podwodne klasy Triumphant o długości 138 metrów i szerokości 12,5 metra. Początkowo planowano budowę sześciu jednostek, jednak plany francuskiej marynarki wojennej uległy zmianie w związku z upadkiem Związku Radzieckiego.
Triumphants są uzbrojeni w cztery wyrzutnie torped kal. 533 mm, 10 torped, 8 rakiet manewrujących Exocet SM39 wystrzeliwanych z rakiety nośnej oraz rakiety M45 i M51.
5. „Awangarda” – 149,9 x 12,8 m
Duma brytyjskiej marynarki wojennej, ma ponad 149 metrów długości i ponad 12 metrów szerokości. Seria Vanguard obejmuje cztery nuklearne okręty podwodne, których historia rozpoczęła się w latach 90. XX wieku. Zostały zbudowane w ogromnej zadaszonej szopie (warsztacie do budowy lub naprawy) o długości 260 metrów i szerokości 58 metrów. Jego wymiary umożliwiają budowę nie tylko atomowych okrętów podwodnych, ale także niszczycieli wyposażonych w broń rakietową.
Początkowo planowano zmontować 6, a nawet 7 okrętów podwodnych, ale wraz z rozpadem ZSRR Wielka Brytania i inne kraje NATO nie potrzebowały już dużej liczby okrętów podwodnych jako jednego ze środków odstraszania nuklearnego.
Na pokładzie Vanguardów znajdują się cztery TA kalibru 533 mm, 16 rakiet balistycznych Trident II D5 oraz zdalnie sterowane torpedy Spearfish lub Tigerfish.
4. „Delta” – 167,4 x 11,7 m
Jest to zbiorcze oznaczenie czterech typów strategicznych atomowych okrętów podwodnych montowanych w ZSRR. Nazwy kodowe projektów:
- „Węgorz murenowy”.
- „Moray węgorz-M”.
- "Kałamarnica".
- "Delfin".
Długość najnowszej modyfikacji, Dolphin, wynosi 167,4 m, a szerokość 11,7 m. Ten wspaniały stalowiec został oddany do użytku w grudniu 1984 roku. Z siedmiu zbudowanych delfinów pięć nadal służy rosyjskiej marynarce wojennej.
Wrogowie Delfinów nie będą mieli kłopotów, ponieważ są wyposażeni w cztery TA kalibru 533 mm, 12 torped, 16 rakiet balistycznych oraz od 4 do 8 MANPADS Igla i Igla-1.
3. „Ohio” – 170,7 x 12,8 m
Te giganty są największymi okrętami podwodnymi w Stanach Zjednoczonych i podstawą amerykańskich strategicznych ofensywnych sił nuklearnych. Regularnie muszą przeprowadzać patrole bojowe, spędzając na morzu 60% czasu. Rozmiar „Ohio” wynosi 170,7 metra i 12,8 metra (odpowiednio długość i szerokość).
Pierwszy okręt podwodny tej serii został wprowadzony do służby w listopadzie 1981 roku. Wszystkie pozostałe okręty podwodne otrzymały nazwy na cześć stanów amerykańskich, z wyjątkiem USS Henry M. Jackson, który został nazwany na cześć jednego z senatorów.
Te podwodne kadłuby są w stanie przenosić ponad dwadzieścia rakiet Trident II i ponad 150 rakiet manewrujących Tomahawk. Ich uzbrojenie obejmuje także cztery wyrzutnie torped kal. 533 mm.
2. Projekt 955 „Borey” – 170 x 13,5 m
Drugie miejsce na liście największych okrętów podwodnych to znowu konstrukcja rosyjska, jedna z najbardziej zaawansowanych na świecie. Projekt Borei rozpoczął się w 2011 roku, a w maju 2018 roku okazało się, że do 2027 roku planuje się budowę 14 statków tego typu.
W przyszłości pierwszą i czwartą cyfrę na naszej liście zastąpi „Borey”.
Wymiary łodzi podwodnej to 170 metrów długości i 13,5 metra szerokości. Ta zaokrąglona, zabójcza piękność może poruszać się pod wodą z prędkością 29 węzłów i jest wyposażona w sześć wyrzutni torpedowych kal. 533 mm, sześć sonarowych środków zaradczych kal. 324 mm, torpedy, rakiety torpedowe i rakiety manewrujące (w tym Onyx i Caliber), a także 16 PU kompleksu Buława.
1. Projekt 941 „Rekin” – 172,8 x 23,3 m
Znane na Zachodzie jako klasa Typhoon, a rosyjskim żeglarzom jako Akula, te majestatyczne stalowe giganty zostały stworzone jako środek przeciwdziałania amerykańskim okrętom podwodnym klasy Ohio podczas zimnej wojny.
Mając 172,8 m długości i 23,3 m szerokości, te potwory, o wyporności nawodnej i podwodnej wynoszącej odpowiednio 23 200 ton i 48 000 ton, były większe od konkurencyjnych amerykańskich okrętów podwodnych. Ich wysokość (26 metrów) jest porównywalna z wysokością dziewięciopiętrowego budynku.
Zasadniczo misją Rekinów było wywołanie nuklearnej apokalipsy na Zachodzie, jeśli zimna wojna wejdzie w gorącą fazę.
Największy atomowy okręt podwodny na świecie otrzymał swój drapieżny przydomek dzięki wizerunkowi rekina, który został namalowany przed pierwszym zejściem, które miało miejsce we wrześniu 1980 roku.
Wewnątrz lekkiego kadłuba ogromnej łodzi podwodnej znajduje się pięć kadłubów mieszkalnych. W przypadku sytuacji awaryjnej w jednym z budynków załoga znajdująca się w pozostałych budynkach będzie bezpieczna, a urządzenia pomocnicze będą nadal działać.
Dwa reaktory jądrowe zapewniają tym strategicznym krążownikom podwodnym moc niezbędną do osiągnięcia pod wodą maksymalnej prędkości około 25 węzłów.
Zamiast nieustannie przemieszczać się po morzach i oceanach świata, „Rekiny” miały przez sześć miesięcy pozostać na północ od koła podbiegunowego, oczekując na rozkaz wystrzelenia „pożegnalnego pozdrowienia dla świata” – rakiet balistycznych R-39 Variant.
Ze względu na długość i charakter swoich misji, ten radziecki okręt podwodny o napędzie atomowym został zaprojektowany z myślą o wygodzie załogi. W rzeczywistości pomieszczenia mieszkalne na „Sharkach” były tak luksusowe, że marynarze z radzieckiej (a później rosyjskiej) marynarki wojennej nadali tym gigantycznym statkom przydomek „pływające Hiltony”.
Zamiast użytkowych stalowych mebli z minimalną tapicerką, we wnętrzu Sharka znajdują się wygodne tapicerowane krzesła, pełnowymiarowe drzwi, w pełni wyposażona siłownia, basen ze słodką lub słoną wodą, solarium, a nawet sauna, której ściany wyłożone są dębem deski. Kabiny dowodzenia wyposażone są w telewizory, umywalki i klimatyzację.
Jednak triumf ogromnych i groźnych „Rekinów” nie trwał długo. Z siedmiu planowanych okrętów podwodnych sześć zbudowano w latach 80. XX wieku i wycofano z eksploatacji niecałe 10 lat później, w latach 90. Rosyjskiego rządu po prostu nie było stać na utrzymanie tych największych rakietowych okrętów podwodnych na świecie w stanie gotowości bojowej.
Obecnie w służbie jest tylko jedna zmodernizowana „Akuła” – TK-208 Dmitry Donskoy. Największy na świecie okręt podwodny służy jako poligon doświadczalny dla zaawansowanych rakiet balistycznych wystrzeliwanych z łodzi podwodnych (Bulawa SLBM).
Dodaj komentarz