Marzniesz zimą? Myślisz, że jest tu za zimno? Czy myśl o ciepłym słońcu wywołuje łzy w twoich oczach? Są miejsca, gdzie jest dużo, dużo zimniej, a mimo to w jakiś sposób żyją tam ludzie. Jak dokładnie żyją - w naszym 10 najzimniejszych miast na świecie. Dla wszystkich miast wskazany jest zimowy rekord temperatury.
10. Harbin, Chiny – minus 38,1°C
Dla mieszkańców tego miasta nawet sroga zima jest przyjemnością. Przecież dzięki niej w Harbinie odbywa się Międzynarodowy Festiwal Śniegu i Lodu. To jeden z największych festiwali lodowych na świecie. Można tam oglądać rzeźby lodowe, organizować zimowe kąpiele w przeręblu i uprawiać narciarstwo alpejskie.
9. Longyearbyen, Norwegia – minus 46,3°C
W tym miasteczku, położonym na wyspie zachodni Spitsbergen, obowiązuje jeden z najdziwniejszych zakazów na świecie. Nie możesz się tu urodzić i umrzeć. Dlatego nie ma tu ani szpitala położniczego, ani cmentarza. A ciała zmarłych ludzi są transportowane na kontynent. Longyearbyen słynie również z tego, że pod naciskiem ONZ zbudowano tu podziemny Światowy Skarbiec Nasion. Przyda się w przypadku globalnej katastrofy.
8. Barrow, USA - minus 47°C
Zimna pogoda zawitała do tego amerykańskiego miasta niespodziewanie (prawie jak w rosyjskich zakładach użyteczności publicznej). Jeszcze wczoraj ludzie mogli bez problemu prowadzić samochód, dziś jednak muszą korzystać ze sprzętu do odśnieżania. Przez takie zmiany temperatur życie w Barrow jest dość trudne. Jednak z tego słynie homo sapiens: potrafi przystosować się do niemal każdych warunków.
7. Winnipeg, Kanada – minus 47,8°C
Jednym z najzimniejszych miejsc na świecie jest stolica kanadyjskiej prowincji Manitoba. Typowe najniższe temperatury w styczniu wynoszą od -20 do -22°C. A 24 grudnia 1879 roku zanotowano w mieście rekord temperatury - minus 47,8°C. To musiał być nieprzyjemny dzień dla mieszkańców miasta.
6. Yellowknife, Kanada – minus 51°C
Założone w 1934 roku Yellowknife jest stolicą Kanadyjskich Terytoriów Północno-Zachodnich. Jest domem dla ponad 20 000 osób, w większości związanych z przemysłem wydobywczym. Miasto szczyci się długimi, czystymi zimowymi nocami, które zapewniają optymalne warunki do oglądania zorzy polarnej od połowy listopada do początku kwietnia.
5. Dudinka, Rosja - minus 61°C
Jedno z najbardziej wysuniętych na północ miast na świecie regularnie boryka się z ekstremalnymi warunkami zimowymi. Średnia dzienna minimalna temperatura w styczniu wynosi minus 33 stopnie Celsjusza.
W tym mieście znajduje się jedyny na świecie stadion lodowy za kołem podbiegunowym – Taimyr Ice Arena.
4. Norylsk, Rosja - minus 64°C
Norylsk nigdy nie miał łagodnego klimatu. Zimą często spada do minus 40 stopni. Jednak w 2014 roku zanotowano tam nowe minimum temperaturowe – 64°C poniżej zera. Ciekawe, że Norylsk i Murmańsk znajdują się prawie na tej samej szerokości geograficznej. Jednak w Murmańsku jest zauważalnie cieplej.
3. Jakuck, Rosja - minus 64,4°C
Stolica Republiki Sacha otwiera trzy najzimniejsze miasta na Ziemi. Słynie z bardzo trudnych warunków zimowych. Najbardziej ekstremalne temperatury występują w styczniu, a średnia waha się od minus 38°C do minus 41°C. W 1891 roku odnotowano rekord temperatury ze znakiem minus (64°C poniżej zera).
Ponadto sezon zimowy w Jakucku może rozpocząć się znacznie wcześniej niż w innych miastach świata.
2. Wierchojańsk, Rosja - minus 67,7°C
Technicznie rzecz biorąc, to miasto można uznać za najzimniejsze na Ziemi, ponieważ liderem naszej listy jest wioska. W Wierchojańsku jest niewielu mieszkańców - w 2017 r. 1131 osób. I to jest zrozumiałe, niewiele osób chce mieszkać w miejscu, które nosi tytuł „Bieguna Zimna Półkuli Północnej”.
1. Oymyakon, Rosja – minus 71,2°C
Oto odpowiedź na pytanie, jakie jest najzimniejsze miejsce na Ziemi. Średnia temperatura zimą w wiosce Oymyakon wynosi minus 50°C. A najniższa zarejestrowana temperatura to zdumiewające -71,2 stopnia. To prawda, że od naszych czasów dzieli go prawie wiek; zmierzono go w 1924 roku. Dla porównania: w najgorętszym miejscu świata powietrze nagrzewa się do 70 stopni.
Dlaczego Ojmiakon jest najzimniejszym miastem na świecie?
Powodem jest położenie geograficzne wsi, które z kilku powodów było pechowe. Położone jest w dolinie rzeki otoczonej górami tworzącymi coś w rodzaju podkowy. Otwarty wierzchołek łuku wskazuje na północ. W nocy gęste i ciężkie zimne powietrze schodzi z gór i gromadzi się w zagłębieniu, w którym znajduje się wioska.
Wysokość nad poziomem morza również odgrywa rolę: z reguły im wyżej, tym zimniej. Lato na wsi jest krótkie, tylko trzy miesiące, ale gorące, z dużymi zmianami temperatur; Jeśli w ciągu dnia może być plus 30°C, to w nocy powietrze ochładza się do minus.
Ironia tkwi w samej nazwie „Oymyakon”. Pochodzi od słowa Evenki oznaczającego niezamarznięte źródło, czyli miejsce, w którym ryby spędzają zimę. Rzeczywiście w pobliżu wsi znajduje się źródło i najwyraźniej dlatego zaczęli się tu osiedlać lokalni mieszkańcy. Szybko przyzwyczaiły się do niskich temperatur.
Temperatury -40°C są uważane za zimne, ale nie za zimne. -25°C - niezwykle ciepło. W przystosowaniu się do zimna pomaga także fakt, że pogoda jest zazwyczaj bezwietrzna – dzięki temu łatwiej jest znosić zimno. Miejscowi mówią nawet, że wolą tu mieszkać, niż tam, gdzie zimy są łagodniejsze, ale wietrzne i wilgotne. Mierzą temperaturę za pomocą specjalnych termometrów ze stopu rtęci i talu, aby rtęć nie zamarzła. Ich maksymalna minimalna temperatura wynosi minus 61,1°C.
Przy takich temperaturach najprostsze czynności, takie jak zaprowadzenie dziecka do przedszkola czy szkoły, czy wyjście do sklepu, zamieniają się w całą wyprawę. Zwykle w „zimowych” miesiącach mieszkańcy Oymyakon starają się rzadziej wychodzić – tylko do sklepu spożywczego, szybko, owinięci szalikiem i dodatkowo przyciskając rękawiczkę do twarzy.
Ale mieszkańcy oddalonego o dwa dni Jakucka muszą wezwać taksówkę lub podróżować wyłącznie transportem osobistym. Nawiasem mówiąc, mrozy nie są dla dzieci Oymyakon powodem do opuszczenia zajęć szkolnych – temperatura sięga -52°C.
Jakie ubrania uchronią Cię przed mrozem w Ojmiakonie
Miejscowi ubierają się oczywiście w futra – im bardziej naturalne i gęste, tym lepiej. Futrzane czapki, wysokie buty (ze skóry i futra jelenia), rękawiczki i zawsze szalik na całej twarzy, aby chronić skórę przed poparzeniem. Sztuczne futro wcale nie jest dobre. Na mrozie szybko staje się bezużyteczny, a czasem dosłownie pęka.
Aby uczęszczać do przedszkola, dzieci są owinięte w wiązkę do tego stopnia, że praktycznie nie są w stanie samodzielnie się poruszać – widoczne są jedynie ich brwi i oczy. Dlatego rodzice zabierają je na sanki, a futrzany koc ułożony na tych sankach jest wstępnie rozgrzany.
Odżywianie
W warunkach wiecznej zmarzliny nie można uprawiać roślin, dlatego miejscowi jedzą głównie gęste produkty białkowe. Stroganina, podobnie jak wiele wieków temu, na stałe zagościła w jadłospisie rdzennej ludności Północy. Są to wióry z zamrożonego kawałka mięsa lub ryby. A codzienne menu najczęściej składa się z gęstej zupy z tym samym mięsem lub rybą. W tym klimacie lokalni mieszkańcy nie potrzebują lodówek, ponieważ wszystko jest przechowywane tuż za oknem.
Zwierzęta
Mieszkańcy Oymyakon hodują zwierzęta gospodarskie, ale przy tak zimnej pogodzie starają się nie wypuszczać ich na zewnątrz. Zimą na zewnątrz wypuszczane są wyłącznie odporne konie jakuckie (pokryte długą, grubą sierścią) i psy. Krowy widzą białe zimowe światło tylko w skrajnych przypadkach i wtedy specjalnie przykrywają wymiona, aby zapobiec ich zamarznięciu.
Usługi komunalne
Wieczna zmarzlina, ekstremalnie niskie temperatury i ścieki to rzeczy nie do pogodzenia, dlatego większość toalet w Ojmiakonie znajduje się poza domami. Ciepło dla Oymyakon zapewnia lokalna ciepłownia zasilana węglem. Sprawdzanie jego stanu, podobnie jak centralnego ogrzewania w oddalonym o dwa dni Jakucku, zaczyna się w czerwcu. Jednocześnie, jeśli to konieczne, wymieniane są rury.
Awarie elektryczne to najgorsza rzecz, jaka może się przytrafić na Dalekiej Północy. Jeśli tak się stanie, wszyscy mieszkańcy Ojmiakonu wyjdą na ulice i spróbują za pomocą palników ogrzać najpotrzebniejsze dla wsi budynki – przedszkole, jedyny sklep, stołówkę. Aby zapobiec zamarznięciu rur, należało je wykopać i ogrzać ręcznie. Na szczęście nie zdarza się to często.
Transport
Z Jakucka do Oymyakon można dostać się na dwa sposoby – samochodem lub samolotem. Samoloty latają tylko w najcieplejszej porze roku, latem i nie częściej niż raz w tygodniu. Dlatego główne połączenie ze światem odbywa się poprzez transport drogowy. Klasyczny „bochenek” UAZ jest uważany za najtrwalszy, zdolny do pokonania ponad tysiąc kilometrów chrupiącego lodu i pokrytej śniegiem autostrady bez żadnych specjalnych konsekwencji.
Samochody na Dalekiej Północy wymagają specjalnego i ostrożnego obchodzenia się z nimi. Kierowcy często kładą wełniany koc na masce, a drugi pod spodem, aby „rozgrzać” silnik i instalację elektryczną. Samochody na północy mają podwójne szyby, aby zapobiec ich pokryciu lodem. Jeśli samochód znajduje się na zewnątrz, należy go utrzymywać na biegu jałowym. Można go parkować wyłącznie w ogrzewanym garażu. Jeśli zatrzymasz silnik na świeżym powietrzu, akumulator natychmiast zamarznie, uniemożliwiając uruchomienie samochodu. Dlatego jeśli silnik nagle zgaśnie gdzieś poza miastem, trzeba rozmrozić akumulator nad ogniem i dodatkowo ogrzać metalową obudowę pod silnikiem.
Przewoźnicy dalekobieżni nie wyłączają silników swoich żelaznych koni dosłownie na miesiące. Ze względu na trudne warunki północne zdecydowana większość stacji benzynowych w regionie Jakucji działa 24 godziny na dobę.
Ciągle pracujące silniki samochodów osobowych, oddechy ludzi i para z działających przedsiębiorstw przemysłowych tworzą gęstą kurtynę, która zakrywa Jakuck w najzimniejszą porę roku. Czasami jest tak gęsta, że z odległości dziesięciu kroków nic nie widać.
Gadżety
Małej elektroniki lepiej nie zabierać na zewnątrz na daleką północ, bo błyskawicznie zamieniają się w kawałek lodu. Dlatego właściciele trzymają je w wewnętrznych kieszeniach, ogrzewając ciepłem własnego ciała, a wyjmują jedynie w ogrzewanych pomieszczeniach. Fotografowanie w tak ujemnych temperaturach jest bardzo trudne.
Choroba i śmierć
Co zaskakujące, przy tak ekstremalnie zimnej pogodzie nie ma przeziębień. Wirusy i bakterie po prostu zamarzają. Łatwo jest coś zamrozić, ale przeziębienie już nie. Nie jest to jednak tak dobre, jak się wydaje, a jeśli mieszkaniec Oymyakon przeprowadzi się do cieplejszego klimatu, ryzykuje ciągłe przeziębienie.
Surowy klimat jest wielką próbą dla ludzkiego organizmu, dlatego wśród mieszkańców Dalekiej Północy prawie nie ma długich wątroby. Oprócz ekstremalnych temperatur rolę odgrywa brak witamin i monotonna dieta. Wieczna zima wpływa zarówno na początek, jak i na koniec ludzkiego życia - w przenikliwym mrozie nie da się odkopać grobu, więc jeśli umrze któryś z mieszkańców wsi, ziemię trzeba ogrzać ogniem.
Jak sami mieszkańcy oceniają ten klimat?
Jesień na Dalekiej Północy to najsmutniejsza pora roku. Krótkie lato dobiegło końca, przed nami długa i bardzo mroźna zima. Kiedy jednak w końcu nadchodzi, a matowe błoto pośniegowe pokrywa świeża pokrywa śnieżna, biała i czysta, mieszkańcy regionu Jakucka zdają się cieszyć z nadejścia chłodu. Reklamacje najczęściej spowodowane są nie samymi mrozami, ale złym działaniem mediów – w przypadku niedziałającego ogrzewania lub wystąpienia wypadku. Upał powoduje znacznie większe dolegliwości – od czerwca przyzwyczajeni do chłodu mieszkańcy północy zaczynają narzekać na upał.
To prawda, że w ostatnich latach mieszkańcy Jakucji (ci, których na to stać) wolą przeczekać zimę w cieplejszych miejscach. Na przykład w Tajlandii istnieje bezpośrednie połączenie lotnicze między Jakuckiem a Bangkokiem. A ich miejsca zajmują turyści - o dziwo, Oymyakon staje się popularnym miejscem dla tych, którzy lubią poczuć zwierzęcy uśmiech prawdziwego zimna.
Jak zimno wpływa na organizm człowieka?
- Przy minus 5°C mróz bardziej orzeźwia niż powoduje niedogodności – aby się przed nim uchronić, wystarczy założyć ciepłą czapkę, owinąć szyję szalikiem, a będzie Ci ciepło i przytulnie.
- Przy minus 20° wilgoć w błonie śluzowej nosa zaczyna zamarzać, a zimne powietrze pali nosogardło.
- W temperaturze minus 35°C odmrożenia odsłoniętej skóry stanowią bardzo realne zagrożenie.
- A przy minus 45°C okulary z metalowymi oprawkami może nosić tylko masochista – metal przykleja się do kości policzkowych i nosa i trzeba będzie zdjąć okulary wraz z kawałkami skóry.
Dodaj komentarz