Jesteśmy przyzwyczajeni do czysto historycznego modelu ewolucji ludzi od niecywilizowanych, głodnych, zdesperowanych jednostek do dobrze odżywionych i cywilizowanych stworzeń, jakie znamy dzisiaj. Przeszliśmy od serii despotyzmów do złożonych republik, demokracji, kolektywów i tak dalej.
Tyle że to nie jest takie proste. Wiele razy w historii społeczeństwa były niszczone przez wrogów zewnętrznych lub wewnętrznych rebeliantów. Konsekwencje tych regresji nieuchronnie rozprzestrzenią się na resztę rasy ludzkiej, nawet jeśli nie są od razu oczywiste. Dlatego byłoby lepiej, gdybyśmy bliżej zapoznali się z okresami, w których społeczeństwa cofały postęp technologiczny, kulturowy czy organizacyjny.
10. Powstanie Cezarów
Ponieważ Juliusz Cezar i August Cezar rozwinęli w czasie swego panowania pewien kult jednostki, łatwo jest pomyśleć, że byli oni czystym błogosławieństwem dla Cesarstwa Rzymskiego. W szczególności mówi się o Augustu, że uznał Rzym za miasto z cegły, ale zostawił go jako miasto z marmuru. Jednakże niższe klasy Rzymu miały wiele powodów, aby przeklinać przybycie cesarza Augusta; nawet ci, którzy nie byli szczególnie zainteresowani koncepcją Senatu.
Po pierwsze, według „ Ludowa historia starożytnego Rzymu” Michaela Parentiego August wprowadził podatki od sprzedaży i podatek od śmierci, które dotyczyły tylko biednych lub klasy robotniczej. Zniszczył zgromadzenia ludowe, które zapewniały pewien stopień reprezentacji ludowej, gdy nawet Senat stał się w niekontrolowany sposób skorumpowany. Jakby to nie było wystarczająco destrukcyjne dla klasy robotniczej, zdelegalizował także wiele gildii. Ostatnim gwoździem do trumny koncepcji Augusta o jakichkolwiek populistycznych skłonnościach były wprowadzone przez niego prawne ograniczenia liczby niewolników, których właściciel mógł uwolnić, aby zapobiec zyskaniu przez wolną siłę przetargową zbyt dużej siły przetargowej. Nic dziwnego, że pomimo wszystkich marmurowych budynków, które rzekomo nadzorował, panowanie Augusta wciąż było pełne biedyi zaraza .
9. Powstanie Pinocheta
W 1973 r. demokratycznie wybrany prezydent Salvador Allende popełnił samobójstwo w odpowiedzi na zamach stanu wspierany przez CIA. Jego miejsce zajął generał Augusto Pinochet, niosąc ze sobą długoterminową falę terroru. W sumie w jego zamachu zginęło około 3000 osób, włączając słynną powszechną praktykę zrzucania 120 osób z helikopterów. Jeśli chodzi o specyficzny regres kulturowy, Pinochet był tak jawnie antyfeministyczny, że kobiety ze Stowarzyszenia rodziny osób zatrzymanych i zaginionych odegrał ważną rolę w obaleniu Pinocheta z prezydentury w 1990 r.
Pinochet nie żałował, że ugryzł amerykańską rękę, która go karmiła. W 1976 r. nakazał zabójstwo byłego ambasadora Chile Orlando Letelliera w Waszyngtonie. Już w 1986 roku otwarcie odrzucił rady administracji Reagana dotyczące praw człowieka, mówiąc generałowi Johnowi Galvinowi, że „wyznaczy kurs Chile bez rady i bez nikogo innego”. Ambasador Harry Barnes nazwał dyktatora, który przewodniczył śmierci tak wielu Chilijczyków i pozbawieniu praw tak wielu innych, „ Chilijski bunkier Archiego " Taka jest banalność zła.
8. Panika 1873 r
Okres historii Ameryki od zakończenia wojny domowej w 1865 r. do wojny hiszpańsko-amerykańskiej w 1898 r. jest często pomijany na lekcjach historii w szkołach średnich. W rezultacie przeocza się jedną rzecz: Ameryka popadła w pierwszy kryzys, głównie w wyniku ogłoszenia bankructwa gigantycznego finansowania kolei przez firmę Jay Cooke & Co. w 1873 roku. Zabrali ze sobą 18 000 firm w całym kraju i do 1876 r. bezrobocie osiągnęło najwyższy poziom 14% . Konsekwencje gospodarcze tego stanu rzeczy będą trwały do 1877 r., a w rzeczywistości dotkną Europę dłużej, zwłaszcza we Francji, gdzie pogorszenie koniunktury gospodarczej potrwa do 1879 r.
Miało to miejsce w okresie rosnącej organizacji pracy w Stanach Zjednoczonych. Zwłaszcza w stanie Kalifornia chińskich imigrantów obwiniano za umożliwienie budowy kolei i obniżenie płac, co doprowadziło do masowych okrucieństw, takich jak atak na San Chinatown. Franciszek . Antychińskie skutki przetrwały kryzys, tak że w 1882 r. podpisano chińską ustawę o wykluczeniu. Związki zawodowe radziły sobie niewiele lepiej, ponieważ wojska federalne zostały wysłane, aby przerwać strajki, a nawet je ostrzeliwać, zabijając ponad 100 pracowników. W byłych stanach Konfederacji przekierowanie zasobów federalnych oznaczało, że Ku Klux Klan był w stanie wznowić z pełną siłą swoje kampanie terroru przeciwko Czarnym, co prawdopodobnie spowodowało, że Ameryka utraciła zdolność do regeneracji. Krótko mówiąc, nic tak nie zagraża postępowi jak katastrofa gospodarcza.
7. Wojna trzydziestoletnia
Wojna trzydziestoletnia, jedna z najbardziej niszczycielskich wojen w historii Europy, rozpoczęła się w roku 1618, kiedy święty cesarz rzymski Ferdynand II podjął próbę przywrócenia katolickiej władzy w Austrii i Czechach. Po pięciu latach odniósł mniej więcej sukces, ale walka naraziła Niemcy na inwazję króla Szwecji Christiana IV i trwało to aż do traktatu westfalskiego w 1648 roku. znaczna część Europy skierowała się w stronę koncepcji scentralizowanej władzy religijnej na rzecz zsekularyzowanych państw narodowych. Niemcy ucierpiały jeszcze bardziej.
Oprócz wielu ofiar śmiertelnych wojen, zarazy i głodu, które kosztowały regiony, które później stały się Niemcami 40% ich populacji z powodu zniszczeń i najazdów nieopłacanych armii najemników wiele rządów Europy Środkowej często stawało się praktycznie nierentownych. . Niemcy rozpadły się na 300 księstw. Ponieważ każdy kraj miał własną, kosztowną administrację, poziom kosztów usług publicznych rósł znacznie szybciej, niż miałoby to miejsce w przypadku zdewastowanej gospodarki. Ponadto dostawa towarów stała się koszmarem, ponieważ ładunek wzdłuż Renu mógł przejść w całości 27 księstw , co oznaczało ciągłe postoje na odprawie celnej w przypadku najbardziej błahych zamówień. Przy takim pogorszeniu się handlu i biedy nie jest zaskakujące, że Niemcy przez wieki pozostawały zbałkanizowane.
6. Burzliwe panowanie Fernanda VII
Niewiele panowania było tak napiętych jak panowanie tego hiszpańskiego króla. Wydarzenie, które pozwoliło mu objąć tron Hiszpanii 1808 , była abdykacja jego poprzednika Karola IV, znana jako „bunt Aranjuez”. Ponieważ Hiszpania znajdowała się pod inwazją Napoleona Bonaparte, a dyktator Francji udawał mistrza rewolucji francuskiej i przekazał władzę monarchiczną narodowi, Napoleon w tym samym roku uwięził go. Napoleon wyzwolił je w 1814 r., kiedy wojska francuskie opuściły Hiszpanię.
Podczas gdy król był uwięziony, niezależne siły liberalne w Hiszpanii przyjęły nowy system rządów znany jako Konstytucja Kadyksu w 1812 r., co między innymi liberalnymi reformami ograniczyło władzę monarchii. Ferdynand VII nie miał zamiaru zatwierdzać konstytucji ograniczającej jego nowo przywrócone uprawnienia i obejmującej uwięzienie lub wygnanie dla liberałów, którzy sporządzili dokument. Aby zapewnić sobie władzę, zwracał się coraz częściej do reakcyjny sił zbrojnych, w tym jego brata Don Carlosa.
Siły postępu nie zostały jednak pokonane na zawsze i odniosły ogromny sukces w 1820 r., kiedy pułkownik Rafael Riego dołączył do konstytucjonalistów, rozpoczynając wojnę domową, którą Ferdynand zakończył w tym samym roku, ratyfikując konstytucję. W 1822 r. Hiszpania ponownie popadła w wojnę domową, kiedy siły rojalistów powstały, aby ogłosić Ferdynanda wolnym od podpisanej przez niego konstytucji, co skłoniło Królewską Armię Francuską do inwazji na ich poparcie, dopóki liberałowie nie uznali konstytucji za nieważną w 1823 r., a Ferdynand wielu z nich ponownie wygnany lub uwięziony. Tak było przynajmniej do 1830 roku, kiedy to brak męskiego potomka sprawił, że za swojego następcę uważał księżniczkę Izabelę. Don Carlos nie zgodził się na to i wybuchła nowa wojna domowa; tym razem Ferdynand musiał wrócić do liberałów, których prześladował przez lata. Jego sympatie pozostały z nimi aż do jego śmierci w 1833 roku. Nawet dzisiaj liberalni historycy ostro skrytykował, że wielokrotnie hamował postęp w Hiszpanii .
5. Książę Metternich
Mówiąc o monarchach, którzy w XIX wieku próbowali trzymać władzę z dala od ludu, książę Clemens von Metternich jest pamiętany zarówno za utrzymywanie pokoju w Europie po wojnach napoleońskich, jak i za swój skrajny despotyzm. Został ministrem spraw zagranicznych w 1809 roku i skupił się na powstrzymaniu ekspansji imperiów rosyjskiego i osmańskiego oraz instytucji demokratycznych, w tym na tłumieniu powstań ludowych. Takie bunty ostatecznie zmusiły go do opuszczenia urzędu w 1848 roku. Według książek takich jak „ Chleb i demokracja w Niemczech” Aleksandra Gershenkron , Metternich przyznał, że chociaż demokracja nieuchronnie przejmie Europę po tak ważnych wydarzeniach, jak rewolucja francuska, będzie ją powstrzymywał tak długo, jak będzie mógł.
Nawet w latach pięćdziesiątych Metternich był nadal powszechnie potępiany w Niemczech i Austrii. W filmach z tego okresu on i jego tajna policja infiltrowali festyny chłopskie, próbując zakazać tego, co rzekome zapalne walce na rzecz tradycyjnych tańców polka. Jak przyznałby Metternich, ludzie często nie uważają pokoju za godny substytut wolności.
4. Katastrofa talibów w Afganistanie
Poprzednie listy TopTenz wspominały, że w latach pięćdziesiątych Afganistan był prawdopodobnie najbardziej postępowym krajem na Bliskim Wschodzie – tę historię wykorzystał generał James Mattis w 2017 r., próbując przekonać prezydenta Trumpa do kontynuowania amerykańskiej okupacji w nadziei na powrót. kraj do takiego stanu. Jest to dość ironiczne, ponieważ okazuje się, że amerykańskie operacje zimnej wojny były głównym powodem, dla którego Afganistan stał się muzułmańską teokracją. Powszechnie uważa się, że Stany Zjednoczone zaczęły wspierać mudżahedinów, próbując zapobiec sowieckiej inwazji. Prawda jest taka, że zanim choćby jeden radziecki but dotknął ziemi w Afganistanie, Ameryka już wysyłała fundusze ekstremistom religijnym, takim jak Gulbuddin Hekmatyar , który przeprowadził ataki kwasem na afgańskie kobiety.
Do 1994 r., po pokonaniu armii radzieckiej i przyczynieniu się do upadku Związku Radzieckiego, talibowie sprzymierzyli się ze wspieraną przez USA mudżahedini . Do 1996 roku zdobyli Kabul. Jeśli uważać administracje Busha i Obamy , w kolejnych latach doprowadziło to do naruszenia wszelkiego rodzaju praw obywatelskich, zwłaszcza kobiet. Po dwóch dekadach okupacji Stanów Zjednoczonych w latach 2002–2021 prawa te ostatecznie nie zostały przywrócone.
3. I wojna światowa w Ameryce
Rola Ameryki w wygraniu wojny i zakończeniu wszystkich wojen dla aliantów często przyćmiewa smutny wpływ przyzwolenia na produkcję na froncie wewnętrznym. Pomimo kampanii prezydenta Woodrowa Wilsona mającej na celu zapobieżenie zaangażowaniu USA w wojnę, w ciągu miesiąca rząd USA uwięził agitatorów antywojennych na mocy ustawy o szpiegostwie, pomimo wyraźnego naruszenia Pierwszej Poprawki. W podejrzanym stopniu aresztowania były skierowane przeciwko organizatorom strajku. Szczególnym celem byli pracownicy przemysłowi świata, we wrześniu 1917 r. tylko w rejonie Chicago ludzie trafiali do więzienia zanim100 członków . Najbardziej znanym ze wszystkich aresztowań było Senator Eugene V. Debs za odwagę wygłoszenia przemówienia przeciwko amerykańskiemu udziałowi w wojnie 18 czerwca 1918 r. przed audiencją w Canton w stanie Ohio.
Ponadto kraj ogarnęła fala nastrojów antyniemieckich. Chociaż powszechnie wiadomo, że kapusta kiszona stała się znana jako „kapusta wolnościowa”, przybrała ona znacznie poważniejsze formy, takie jak morderstwa imigrantów, np. Robert Prager, w Collinsville w stanie Illinois. W rezultacie wielu Niemców aktywnie bagatelizowało swoje dziedzictwo, aż do zmiany swoich imion i nazw swoich społeczności. Ta odmowa uznania niemieckiego dziedzictwa pomogła zbagatelizować nieproporcjonalną rolę, jaką odgrywało to dziedzictwo niemieccy abolicjoniści odegrał rolę w utrzymaniu Unii podczas wojny domowej i pozostawił próżnię, którą wypełniła bardziej prokonfederacyjna propaganda wybielająca wojnę i jej następstwa.
2. Republika Weimarska
Powstanie Trzeciej Rzeszy zajmuje tak ważne miejsce w historii Niemiec, że często pomija się powojenne lata 1910-te, aż do wyboru Hitlera na kanclerza w 1933 roku. Po abdykacji cesarza Wilhelma II z tronu, Zgromadzenie Narodowe zebrali się w Weimarze w celu opracowania nowej konstytucji i ratyfikowali ją w lutym 1919 r. Tego samego roku został ratyfikowany w Niemczech prawo wyborcze kobiet , a w społeczeństwie zaczęły się umacniać nastroje społeczne, takie jak tolerancja wobec obywateli LGBT. Stworzono system ubezpieczeń społecznych.
Republika Weimarska miała szczęście odziedziczyć poważnie zagrożoną gospodarkę, a w 1923 r. hiperinflacja zagroziła przetrwaniu nowego rządu. Dopiero dzięki wprowadzeniu nowej waluty, wspieranej przez Amerykę, znak czynszu , sytuacja została na jakiś czas uratowana. Kiedy w 1929 r. załamała się gospodarka amerykańska, upadła wraz z nią gospodarka republikańska, pozwalając nazistom przejść przez parlament i niszcząc większość praw obywatelskich, choć zachowało silne państwo opiekuńcze Dla rzekomo czystej krwi Aryjczycy.
1. Upadek Związku Radzieckiego
Poprzednie artykuły TopTenz szczegółowo opisywały okropności Sowietów Unia , ale jego upadek był straszliwą katastrofą dla milionów ludzi. Po ostatniej próbie zamachu stanu dokonanej przez Borysa Jelcyna i zastąpieniu go przez Michaiła Gorbaczowa w sierpniu 1991 r., w grudniu 1991 r. radzieccy komuniści oficjalnie ogłosili upadłość swojego systemu rządów.
Skutki 15 w dużej mierze zubożałych rządów były katastrofalne dla wielu istnień ludzkich. Utrata opieki zdrowotnej i przejście na mniej pożywną, domową żywność oznaczały, że do 1994 r. średnia długość życia mężczyzn w Rosji spadła o Sześć lat , a dla kobiet - przez trzy lata. Standardy infrastruktury spadły prywatyzacja pozbawiła wielu obywateli mieszkań masowych i poczucia spójności społecznej. Nic dziwnego, że wykazało to badanie przeprowadzone w 2018 roku 66% Rosjanie czuć nostalgię za systemem sowieckim.
Dustin Koski przygotowuje się na kolejną dużą utratę postępów w swojej postapokaliptycznej powieści o duchach. Powrót żywych” prawdopodobnie postawi go pod ścianą.
Dodaj komentarz